بررسی چندشکلی تعدادی از جایگاههای ریزماهواره ای دونوکلئوتیدی (dinucleotide) در بلدرچین ژاپنی (coturnix japonica)

در این تحقیق به بررسی چگونگی تکثیر و چندشکلی در هشت جایگاه ریزماهواره ای دو نوکلئوتیدی که برای بلدرچین ژاپنی اختصاصی بودند پرداخته شد. آغازگرهای مورد نظر در 200 پرنده از ایستگاه تحقیقاتی بناب آزمایش شدند. نمونه ها از چهار سویه tuxedo، golden، pharach و panda گرفته شده بودند. در مجموع تمامی جایگاهها پلی مرف بودند بجز جایگاههای guj0001 و guj0041 بترتیب در سویه های panda و tuxedo که یک شکل بودند. پارامترهای مختلف تنوع درون جمعیتی برای جمعیت مورد نظر بررسی شد. میانگین هتروزایگوسیتی بدست آمده برای کل جایگاهها 366/0 بود، همچنین میزان میانگین هتروزایگوسیتی بدون احتساب جایگاه مونومورف 374/0 برآورد گردید. در بین جایگاههای مختلف بیشترین و کمترین میزان pic و شاخص اطلاعات شانون به ترتیب برای جایگاههایguj0059 وguj0001 بدست آمد. نتایج این مطالعه نشان میدهند که علیرغم اعمال انتخاب برای سالیان متمادی و نیز سیستم جفت گیری بسته در این جمعیت هنوز سطح نسبتاً بالایی از چندشکلی در جمعیت مورد نظر وجود دارد.